कधी कधी मन माझे
वाऱ्यावरती स्वैर डोलते
कधी कधी हळूच ते
एकांतातही झुरते
स्वार्थाची जोड त्याला
कधी कधीच जडते
इतरांना कमी लेखून
स्वतःस पुढे सारते
कधी कधी नयन हे
शोध कुणाचातरी घेती
आठवण येता त्याची/तिची
नकळत हलकेच मिटती
हास्य मुखड्यावरचे
ओसंडून मग वाहते
नकळत गालावरच्या
खळीत हलकेच विरते
प्रेमाच्या त्या स्पर्षाची
कधीकधीच संधी मिळते
आलिंगनात गढून जाऊन
अस्तित्वाचे भान तुटते
स्वानंद नंदकुमार मराठे
२०/०८/२०१४
१३:४५ वा.
No comments:
Post a Comment