धागे

आयुष्यातील धाग्यांनाही
कुठेतरी गुंतवाव लागतं
मनात घर केलेल्याला
कधीतरी विसरावं लागतं

कुठून सुरवात झाली
गुंफण्या त्या धाग्याला
कुणालाच ठावूक नसते
कोण मिळणार साथीला

ती साथ कधी सुटेल
माहित नाही कोणाला
दूर जाणार माहित असूनही
जपतो आपण प्रत्येकाला

तरीही हे धागे आपण
नकळतपणे गुंफत राहतो
फाटलेल्या कापडाला
रफू करत बसतो

आजची ओळख आपली
उद्या कदाचित संपून जाते
गुंफलेल्या धाग्यांचे मग
प्रत्येकाला दुःख होते...

स्वानंद नंदकुमार मराठे
२६/०४/२०१५
०७:०८ वा...