आई

आई आई हाक मारत

यायचो शाळेतून घरी

भूक लागली असेल म्हणून

तयारीत असायची तीही

भांडलो कोणाशी कधी

तर रागाने मारायची

उन्हातून फिरताना मात्र

मायेची सावली द्यायची

मोठे झालो आपण आता

आई थोडी दुरावली

मायेने जवळ करणारी ती

घरातूनच नाहीशी होऊ लागली

आठवण खूप येत्ये तिची

मी दूर आहे तिजपासून

अश्रूही थांबत नाहीत

तिला आठवून आठवून

गरज आहे तिची

या क्षणीही मला

अश्रू पडून पडून

झाला कागदही ओला

स्वानंद नंदकुमार मराठे

११/०५/२०१४

१८:३५ वा.