किनाऱ्यावर बसून होतो
वाट तुझीच पाहत गं
वाराही हसत होता
पाहुनी माझी अवस्था गं ll १ ll
नव्हतीस तू सवे माझ्या
लाटाही तेच सांगत होत्या
गाज ऐकुनी मनमोहक तो
आठवणी त्या दाटत होत्या ll २ ll
वाळूवरची अक्षरेही
सुंदर दिसत होती
सागराच्या पाण्यासवे
मिटूनही जात होती ll ३ ll
उदासवाणा चेहरा करून
बसून होतो दगडावर
कसा आहेस शब्द ऐकताच
पटकन आलो भानावर ll ४ ll
आवाज तुझाच होता तो
कानी पडलेला माझ्या
परी दिसत नव्हतीस कुठेही
होते नयन वाटेकडे तुझ्या ll ५ ll
पुन्हा साद ऐकू आली
पुन्हा तेच घडले
विचार आले दाटुनी
मन कावरेबावरे झाले ll ६ ll
उडणाऱ्या त्या घरीसम
मन माझे उडत होते
आकाशातुनी फिरतानाही
वेडे तुलाच शोधात होते ll ७ ll
दिसत नव्हतीस तू तरी
भास तुझाच होत होता
आठवणींचा पाऊस वेडा
सागरावरही कोसळत होता ll ८ ll
स्वानंद
नंदकुमार मराठे
१७/०१/२०१४
१४:०७
वा.
No comments:
Post a Comment