मला ती पहिल्यांदा पाहिली तेव्हाच आवडली. पण माणसाचं मन चंचल. रोज कोणावर तरी क्रश येतो. साला रोजच कोणीतरी आवडायचं. बऱ्याच दिवसांनी परत एकदा दिसली. परत आवडली. अजून नव्याने. असं करत करत मी तिच्याकडे लक्ष देऊ लागलो. कधी नकळतपणे, कधी आपणहून. जसे जसे दिवस जात गेले, तसतशी मला ती अजूनच आवडायला लागली. हाही आकर्षणाचाच एक भाग होता असं म्हणायला हरकत नाही. मग मी डोक्यात गाळणी घेऊन बसलो. आणि शेवटी तीच उरली. तेव्हापासून तीच आहे. तिच्यानंतरही अजून बऱ्याच आल्या गेल्या, पण तिची जागा कोणी घेऊ शकलं नाही. तिची ती जागा आजही हृदयात तशीच आहे. ध्रुवताऱ्यासारखी.

#साजणी
#माझाचंद्र